Περί γραφής....

Η δυνατότητα ή η δυναμική της γραφής, εκφράζει δεσμούς του συγγραφέα ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους, τη φύση και τα πλάσματα της..Άλλοτε είναι φαντασιακή, άλλοτε πραγματική και σαν αποτέλεσμα μυθιστορηματική !!!

Ένα το αποτέλεσμα: μια σχέση που δεν εγκαταλείπει(τον δημιουργό της) ποτέ...!

Η γραφή της ψυχής αναδεικνύεται σε κάθε σημαντική στιγμή μοναξιάς και περισυλλογής για ορισμένους.....εκκοσμίκευσης και πληθώρας κοινωνικών συναναστροφών για άλλους...

Πολλές φορές η γραφή είναι σαν ένα μεγάλο κολάζ, μέσα στο οποίο έχουν τοποθετηθεί τα πορτραίτα πανέμορφων τοπίων, προσώπων, ζώων πλαισιωμένων από τις εντυπώσεις του συγγραφέα ....ωμές μαρτυρίες για τον βιωματικό κόσμο που αναπλάθει ...!

Κάποιοι θα έλεγαν, ποιός χαρακτηρίζεται ως συγγραφέας; ο "λαϊκός", δηλαδή αυτός που "πουλάει" ή ο άλλος, ο "λόγιος" που δεν "πουλάει";

Ιδού η Ρόδος ..ιδού και το πήδημα !!!

Η πρώτη σκέψη είναι η αρχή του ταξιδιού....της απελευθέρωσης (διότι κάθε ταξίδι αποτελεί και μια απ-ελευθέρωση..)και τότε ...αλλάζουν τα πράγματα:

Οι χαρακτήρες ζωντανεύουν και θέλουν να κάνουν του "κεφαλιού τους"...Εσύ πρέπει να τους ακολουθήσεις ...να τους ανακαλύψεις, όταν αρχίζουν να χάνονται και να σε οδηγήσουν μέσα από ανεπίστροφες διαδρομές στο τέλος του ταξιδιού !!!

Μεγάλη ακρίβεια στη δομή και στην υπόθεση ; Μμμμ δεν θα το θεωρούσα σαν αναγκαίο πάντα !!!

Αγάπη υπάρχει στη γραφή; Φυσικά ναι...!!! παντού και πάντοτε, ένα ισχυρό, μοναδικό συναίσθημα που δεν δένει μόνο εμάς, αλλά και καθετί πάνω στον πλανήτη!!!

Βαθύ υποβρύχιο κυνήγι στα γκρέμια....

Πάντα υπάρχει το ένστικτο αυτοσυντήρησης ή επιβίωσης θα έλεγε κάποιος καλύτερα...είναι αυτό που μας κάνει ν' ανατριχιάζουμε μπροστά στα γκρέμια ...μπροστά στο χάος πραγματικό και φανταστικό, που χάσκει λίγα εκατοστά μπροστά μας ...

Καλά όλα αυτά στην στεριά...εκεί που τα πόδια πατούν σταθερά ...ο υπολογισμός των αποστάσεων με τα μάτια είναι ακριβής και οι αναπνοές απεριόριστες....στο βυθό όμως;
τι μπορεί να σημαίνει βυθίζομαι……πλανάρω στη δική μας ορολογία, στα γκρέμια....κατρακυλώ μαζί με τα μικρόψαρα και αναζητώ......με τα μάτια τον ακαθόριστο μεγάλο όγκο που πλησιάζει ..... προσπαθώ να ξεδιαλύνω το σχήμα του κυρίως με το ένστικτο...μοναδικό και αρχέγονο ...φυτευμένο μέσα στο DNA των κυνηγών και αναμιγμένο με εμπειρίες...φήμες ……αναμνήσεις ....όνειρα !!!!!

Περιμένοντας το μεγάλο αρπακτικό ...τη συνάντηση μαζί του ...!!! ποιος θα αιφνιδιάσει ποιόν.....ποιος θα νικήσει ποιόν ; ο υποβρύχιος κυνηγός με την ανάσα των ελάχιστων λεπτών ή δευτερολέπτων.....την αιωρούμενη υποξία .....το δυνατό χτύπο της καρδιάς του, που ηχεί στα μαύρα νερά τα κρυμμένα από τον ήλιο και απέναντι του ο μεγάλος αεικίνητος θηρευτής των μπλε να ξεπροβάλει...αγέρωχος μέσα στο φυσικό του χώρο, έτοιμος ν' αρπάξει οτιδήποτε ανήκει στην τροφική του αλυσίδα και ν' απομακρυνθεί ακαριαία απέναντι σε ότι νιώσει απειλή….

Ένα το ζητούμενο και ένα το κρατούμενο: ¨Όνειρα ...μόνο όνειρα...βαθιά μπλε όνειρα....σε βυθίζουν στο σκοτάδι της αβύσσου και σε σηκώνουν στο "παρά ένα" στο φως της επιφάνειας !!!! Ένας αέναος αγώνας πάλης μέσα στο μπλε....στιγμές που δεν υπάρχει τίποτε άλλο να νιώσεις...ν' ακούσεις ...να σκεφτείς...δεν υπάρχει εδώ πόνος, λύπη, χαρά, ευτυχία …..τίποτε από όλα αυτά …….απλά κυριαρχεί η δυνατή μάχη ....!!!

Ένας επικός ύμνος στο θαλασσινό ταξίδι.... στην περιπέτεια και φυσικά στο "vivere pericolosamente" !!!

Ορέστης vs yellowfin tuna .....

Ορέστης vs yellowfin tuna .....
Μα θα μπορούσε ποτέ να γίνει μια τέτοια σύγκριση;


Μια ανατροπή πολιτική, κοινωνική και κύρια αντισυμβατική, εκφράζει ο Ορέστης του Ευριπίδη, που παίχτηκε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου(30-31.07.2010) και δυστυχώς έχασα την πειστική ερμηνεία του θιάσου του Εθνικού Θεάτρου…..αντίπαλος του ένα υπέροχο πλάσμα του βαθύ γαλάζιου, το οποίο "κράτησε" τον γράφοντα σε μια χρονική αναμέτρηση "αντισυμβατική" πέρα απ' τα διάμεσα όρια....

Θα τολμούσα να διατυπώσω, ότι όπως ο Ευριπίδης ανασύρει το μύθο πιο κοντά στα ανθρώπινα μέτρα έτσι και ο yellowfin tuna ανασύρει το ερωτηματικό στον θύτη του για μια μάχη κάθε άλλο παρά άνιση, αλλά ίσως ά-δικη…... Με τον ίδιο τρόπο που η τραγωδία - το έργο καλύτερα - συνεχίζεται με «συγκρούσεις, ανατροπές, απολογίες και έντονο πολιτικό προβληματισμό», ο υγρός κόσμος μεθάει με αδρεναλίνη στην κυριολεκτική μάχη επιβίωσης τον υποβρύχιο κυνηγό …στη μοναδικά άγρια κτητική σχέση θηρευτή-θηράματος, με μια συχνότατη αντιστροφή ρόλων σ' έναν κόσμο, που καθορίζεται από παράγοντες (κατά κύριο λόγο) μέσα από τους ίδιους τους αγωνιζόμενους!!!

Αυτή ίσως είναι και η διαφορά με το έργο του Ευριπίδη….!!!

Δυο έργα (Ορέστης vs yellowfin tuna) καλοκαιρινής μάχης επιβίωσης και φυγής… πλησιάζοντας το πρώτο κυνηγημένος από μια αστική καθημερινότητα(ανώφελη πολλές φορές) στο καταφύγιο της μαγικής σκηνής του Αρχαίου Θεάτρου και κατά προέκταση πέρα απ’ τα φυσικά της όρια σ’ ένα εκλεκτικό αισθησιασμό με τα «Φοίβου δ’ αιτιάσθε θέσφατα» και το δεύτερο ξανα-βαπτισμένος στη λεκιασμένη σκηνή από το πορφυρό αίμα… βουτηγμένος στο βαθύ γαλάζιο του αγαπημένου μου κόλπου της Επιδαύρου….