Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Μικρά μαθήματα ελληνικής ιστορίας - Σμύρνη 1922

Μικρά μαθήματα ελληνικής ιστορίας

Η τελευταία υποστολή της ελληνικής σημαίας στη Σμύρνη,  26 Αυγούστου 1922, μέσα από την αφήγηση του στρατιώτη Κωνσταντίνου Στούρνα :

 

Σε μένα έλαχεν ο κλήρος να κατεβάσω την ελληνικήν σημαία από το ψηλό κοντάρι για τελευταία φορά… Η σημαία αυτή κυματίζει τρια χρόνια τώρα, αντίκρυ στον τουρκομαχαλά , που απλώνεται ως τον Πάγο….

Και να που έφθασεν η στιγμή που δεν την επεριμέναμεν αληθινά….και  να που εγώ θα κατεβάσω την γαλάζια σημαία απ’ το κοντάρι της.

Βγαίνω έξω τάχα αδιάφορος  και κοιτάω έναν όμιλον τούρκων που παρακολουθεί απ’ τη γωνιά κάθε κίνηση μας…πρέπει να παίξω το ρόλο μου αδιάφορα, για να μην πάρουν είδηση πως έχομε αποφασίσει να φύγουμε….

Η καρδιά μου είναι βαριά. Κατεβάζω τη γαλάζια ελληνική σημαία σιγά σιγά, όπως γινόταν κάθε δειλινό τρία  χρόνια τώρα κι’ αφήνω απάνω στο ψηλό κοντάρι το σημαιόσκηνο για να νομίσουν ότι αύριο πρωί θα ξαναϋψωθεί στη θέση της…..

 

 
 
Χρονικόν Μεγάλης Τραγωδίας, Χρήστος Αγγελομάτης, Εστία 2005, σ. 215.

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013


ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, όχι με ευχές φέτος αλλά με εικόνες !!! για όσους απογοητεύονται από μια δύσκολη φαινομενικά ζωή και όσους θεωρούν τον εαυτό τους αδικημένο .....για όλους εμάς που έχουμε αρτιμέλεια , οικογένεια , σπίτι & ζεστασιά... Η ζωή τελικά είναι ένας κήπος , μια δεύτερη γη που πρέπει να καλλιεργηθεί πολλές φορές αναγκαστικά μετά από μια απρόσμενη καταιγίδα που ξεριζώνει τα πάντα : συναισθήματα ...υλικά αγαθά και ελπίδα !!! Στην ελληνική μυθολογία υπάρχει ένα μικρό κορίτσι η ΑΡΕΤΗ , η οποία πηγαίνει παντού , όπου υπάρχει το κακό και σκορπίζει ακτίνες φωτός μέσα στο σκοτάδι..επανατοποθετεί δηλαδή εξ αρχής τα πράγματα ...μας αποκαλύπτει ένα "μυστήριο" το οποίο πρέπει και οφείλουμε να το συλλάβουμε ολοκληρωτικά και να το προσφέρουμε !!! Η αιμοραγία υπάρχει και θα υπάρξει στη ζωή μας άλλοτε έντονα και αληθινά και άλλοτε υποθετικά και κατά φαντασία ...όμως εμείς στεκόμαστε σαν γνώστες απέναντι στον εσωτερικό πλούτο της ζωής , των συναισθημάτων με ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ και όχι σαν "αφελείς περιηγητές " ενός κόσμου που ... "έτσι τον βρήκαμε και έτσι θα τον αφήσουμε " ... Μια μακρόχρονη σιωπή δεν είναι το καλύτερο δυνατό μέσο έκφρασης μας , αλλά το ουσιώδες σε μια εποχή ΗΘΙΚΗΣ ΜΙΖΕΡΙΑΣ ( και όχι φτώχειας) είναι να δημιουργείς ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ !!! Και αυτό συνέβη σε μένα διαβάζοντας την ιστορία αυτού του ζευγαριού και θέλησα να μοιραστώ μαζί σας...αυτόν τον ενθουσιασμό τον επέβαλλαν με τη στάση τους οι δυο νέοι και αυτόν τον ενθουσιασμό έχουμε ανάγκη τόσο πολύ σήμερα !!!!
http://www.otherside.gr/2012/09/sygklonistiki-istoria-agapis/