Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

Marley and me...βαθύς δεσμός ζωής ή μια ακόμη μικροαστική ελαφριά ιστορία;

Marley and me...βαθύς δεσμός ζωής ή μια ακόμη μικροαστική ελαφριά ιστορία;


Θα μπορούσε ίσως να πάει "χειρότερα" για ορισμένους σε ένα επίπεδο ταινιών τύπου Hollywood, όπως ο «Beethoven» και «Chihuahua in Beverly Hills», όπου το κεντρικό πρόσωπο είναι ένας σκύλος (εδώ ένα υπέροχο ξανθό λαμπραντόρ o Μarley) και η συμ-βίωση μαζί του, φανερώνει στιγμές που σου έρχεται να το «εξοντώσεις» για τις σκανδαλιές του …! είναι αλήθεια όμως αυτό; ή πίσω κρύβεται ένα alter ego….ένας μεγάλος και δυνατός δεσμός αγάπης και βαθιάς φιλίας…!

Μια τυπική οικογενειακή ιστορία ενός ζευγαριού δημοσιογράφων( τα ΜΜΕ πάντα παρόντα..!), που παντρεύεται, αποκτά τρία παιδιά, αλλάζει εργασιακό περιβάλλον και ο Marley είναι πάντα εκεί…ανάμεσα τους, σαν ισότιμο μέλος αυτής της οικογένειας…!
Η ταινία βασίζεται και αναλύεται πολύ καλύτερα στις σελίδες του best seller του John Grogan, σαν ένα είδος αυτοβιογραφίας.

Κοινότυπη ελαφριά μικροαστική ιστορία για μαζική κατανάλωση θα μπορούσε να πει κανείς…τι μας αφορά η ιστορία με τα αμερικανάκια, το μεγάλο κήπο και το αντίστοιχο ξύλινο δίπατο σπίτι, με ατσαλάκωτα πρόσωπα (όπως του Owen Wilson και της Jennifer Aniston) και φυσικά με μια ζηλευτή φλόγα έρωτα ακόμα πιο δυνατή μετά από περίπου 15 χρόνια γάμου. Τι διάθεση έχει ένα ζευγάρι σήμερα να ξεκαρδιστεί με τα κατορθώματα του Marley και τις αντιδράσεις του δημοσιογραφικού ζευγαριού;

Καμιά ίσως θα απαντήσω, αλλά μπορεί εύκολα να προσεγγίσει μια συναισθηματική ουτοπία…μια ουτοπία που μπορεί να αντλήσει και όχι να εξαντλήσει την καθημερινότητα μας και να την εμπλουτίσει με μικρές στιγμές που εύκολα και ανέξοδα προσπερνάμε …μαθήματα ζωής με άλλα λόγια...! Και το δράμα, που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής των ανθρώπων που μπορούν να σκέφτονται, ν’ αναλύουν και να ασκούν κριτική και αυτο-κριτική…!

Στη διάρκεια προβολής αυτής της ταινίας θυμήθηκα τον φίλο μου τον Max, ένα αγγλικό σέττερ …σήμερα δεν υπάρχει παρά μια ασπρόμαυρη κιτρινισμένη από τον καιρό φωτογραφία …αλλά κάποτε ήταν φίλος πιστός και πάντα παρών …από φοιτητής μοιραζόταν, σαν κουτάβι...μια ασπρόμαυρη σάρκινη μπάλα.. το δωμάτιο μου και πολλές φορές μέσα στην νύχτα και το κρεβάτι μου, προξενώντας τον πανικό στη φίλη μου…! μετά πάντα στο βουνό μαζί ….στα χιόνια…παρέα δυνατή και ακούραστη σε όλες τις διαδρομές …στη θάλασσα ….ακόμα και στο στρατό είχα την ζεστή παρέα του, τις μέρες «εμπλοκής» στο φυλάκιο, να μας διασκεδάζει όλους τις ατελείωτες ώρες της μοναξιάς μας…..μέχρι τη στιγμή που ο κτηνίατρος μας ανακοίνωσε, πως ο πολυαγαπημένος μας Max... πρέπει να υποβληθεί σε ευθανασία, διότι το καλαζάρ τον είχε διαλύσει εσωτερικά και δεν υπήρχε περίπτωση θεραπείας και ανάνηψης ….

Η επόμενη μέρα μας βρήκε παρέα στον Υμηττό να τρέχουμε απ' τα χαράματα μέχρι αργά το βράδυ...Ο Max κατέληξε σπίτι με τις πατούσες κόκκινες απ' το αίμα που έτρεχε στα πόδια του...δεν ήθελε να παραδεχτεί την αδυναμία του...την αρρώστια που τον ροκάνιζε...ήθελε να ζήσει....εκείνο το βράδυ τα μάτια μας ...τα όνειρα μας βάφτηκαν κόκκινα...όλες οι επόμενες μέρες για την οικογένεια μας ήταν βαμμένες κόκκινες...κάθε πρωί φεύγοντας για την δουλειά το σκυλόσπιτο του Max έστεκε άδειανό, άψυχο χωρίς τον ιδιοκτήτη του....

Έχουν περάσει σχεδόν δεκαπέντε χρόνια από τότε …το σκυλόσπιτο δεν υπάρχει....αλλά οι συγκινήσεις πάντα παραμένουν το ίδιο δυνατές στη θύμηση του…και όμως δεν ήταν - για πολλούς - παρά ένας σκύλος ….!

Ένας σκύλος όμως, που δεν χρειαζόταν μεγάλα και ακριβά πράγματα: επώνυμα ρολόγια, βαρύτιμα κοσμήματα, διακοπές στην Ελούντα, ακριβά jeep για να μετακινηθεί…ένα κουκουνάρι, που του πετούσες έφτανε…! Ένα χάδι και μια αγκαλιά τον έκαναν να ξεχειλίζει από χαρά και ευγνωμοσύνη και να λαμπυρίζουν τα μάτια του…!

Και φυσικά δεν νοιαζόταν αν ήμουν ένα φτωχαδάκι φοιτητής ή εργάτης μετέπειτα για να βγάλω τον μήνα μου…αργότερα, αν σαν εισόδημα είχα μόνο τον πενιχρό μισθό του στρατού…..αν οδηγούσα το παλιό σκουριασμένο φιατάκι του πατέρα μου, στο οποίο πήδαγε αμέσως στη θέση του συνοδηγού…αν ήμουν άνεργος….ή αν ήμουν σημαντικός για τους άλλους ή τόσο ασήμαντος…!

Ο Max, όπως και ο Marley και ο κάθε Marley…σου έδινε αμέσως μόλις τον κοίταζες ολόκληρη την καρδιά του…άραγε για πόσους ανθρώπους μπορείς να το πεις αυτό;

Τι ζητούν σήμερα οι άνθρωποι για να δώσουν λίγη …έστω ένα μικρό κομματάκι από την καρδιά τους;

Πόσοι άνθρωποι μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις τόσο σπάνιος, όσο αυτά τα υπέροχα τετράποδα…και επιπλέον…ότι είσαι ξεχωριστός και μοναδικός;

Max...Marley ...σας ευχαριστώ..!

Λίγα επιπλέον στοιχεία για την ταινία:

Director:David Frankel
Writers (WGA):Scott Frank (screenplay) and Don Roos (screenplay).
Produce: Gil Netter
Writer: John Grogan
Official Site: http://marleyandmemovie.com/
Distributor: 20th Century Fox
Πρεμιέρα: 5 March 2009 (Greece)
Tagline:Heel the love
Cast
• Owen Wilson ..... John Grogan
• Jennifer Aniston ..... Jenny Grogan
• Eric Dane ..... Sebastian Tunney
• Alan Arkin ..... Arnie Klein
• Haley Hudson ..... Debbie
• Haley Bennett ..... Lisa
• Kathleen Turner ..... Ms. Kornblut
• Nathan Gamble ..... Patrick Grogan (age 10)
• Bryce Robinson ..... Patrick Grogan (age 7)
• Dylan Henry ..... Patrick Grogan (age 3)
• Finley Jacobsen ..... Conor Grogan (age 8)
• Ben Hyland ..... Conor Grogan (age 5)
• Lucy Merriam ..... Colleen Grogan
Ο φίλος μου ο Μax

Επισημάνατε άτομα σ' αυτή τη σημείωση

Άτομα σε αυτή τη σημείωση

Κανένας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου