Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

Nuovo cinema il Paradiso


Nuovo cinema il Paradiso

Ένα μαγευτικό παραμύθι που λεκιάζει με τα χρώματα της αθωότητας την καθημερινότητα των μεγάλων αστικών κέντρων. Για μια στιγμή νομίζεις ότι παγώνει ο χρόνος και καθετί γυρνά πίσω: η παιδική ηλικία, τα όνειρα , οι ελπίδες, η αγάπη, τα φαντάσματα του παρελθόντος, οι γλυκές αναμνήσεις ενός κόσμου ξεχασμένου..!


Τα συν-αισθήματα…ναι αυτά που πιστεύαμε, ότι δεν υπήρχαν πλημμυρίζουν την ψυχή μας…ένα βάρος σηκώνεται και φεύγει ανανεώνοντας το μέσο του ταξιδιού μας, που δεν είναι παρά ο κινηματογράφος: ο τόπος των ονείρων και ίσως των προσευχών για ορισμένους…όλα τα «κομμένα» ερωτικά φιλιά σε συνδυασμό με την αισθησιακή μουσική του Ennio Morricone διαπερνούν σαν φαντάσματα ενός «άλλου» παρελθόντος τον Salvatore….τον θεατή που ζει με τον Salvatore η μαγεία του cinema, αλλά και του έρωτα επιβάλλεται μυστικιστικά...

Ο Salvatore “Totò” Di Vita είναι ένας πετυχημένος και πλούσιος πια κινηματογραφικός παραγωγός. Μια βραδιά επιστρέφοντας στο σπίτι πληροφορείται το θάνατο του Alfredo, ενός χωριανού του που είχε να ακούσει νέα του πάνω από 30 χρόνια και ζούσε στο χωριό του στην Σικελία. Αιφνιδιάζεται….. αυτή η είδηση λειτουργεί σαν καταλύτης…. επανα-φέρει όλο το παρελθόν, σαν μια κινηματογραφική ταινία, που παίζεται με ανοικτά τα μάτια μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο της πόλης.

Ο χρόνος «παγώνει» και καθετί επιστρέφει τριάντα χρόνια πίσω.
Η εφηβεία, τα όνειρα, οι ελπίδες, οι χαμένοι έρωτες, οι ψευδαισθήσεις και η πατρική φιγούρα του Alfredo και του θερινού κινηματογράφου «ο Παράδεισος», ενός «θεάτρου» με πολλές παραστάσεις από την εποχή της νιότης του. Ο Salvatore κυριολεκτικά συγκλονισμένος από χιλιάδες συγκινήσεις, αποφασίζει να επιστρέψει για μια τελευταία φορά στο μικρό σικελιάνικο χωριό για να «αντιμετωπίσει» τα φαντάσματα του παρελθόντος και τις μοναδικές γλυκές αναμνήσεις ενός χρόνου που έχει πια περάσει..

Η επαν-ένωση των «κομμένων φιλιών» (από τον ιερέα του χωριού Don Adelfio, για λόγους ηθικής τάξης και αποφυγής σκανδαλισμού των κατοίκων του μικρού χωριού), ενεργοποιεί φυσικά και χωρίς καμιά απώλεια το «πάθος» των φιλιών των κινηματογραφικών ηρώων του χθες, που ξαναζούν σαν παρόν και όχι σαν παρελθόν…

Μια υπέροχη ταινία…ένας ύμνος στη χαμένη αθωότητα και κυρίως στα όνειρα …στα όνειρα που τελικά όσα χρόνια και αν περάσουν, όσο και αν προσπαθήσουμε εμείς ή οι άλλοι …ποτέ δεν μπορούν να χαθούν…! Στοιχειώνουν πάντα τον δημιουργό τους και αναπλάθουν την μαγεία τους…!


Ένα από τα πιο όμορφα φιλμ που έχω δει ποτέ…!


ΜΟΤΟ:

Η θάλασσα των αναμνήσεων είναι καλά κρυμμένη στην ψυχή κάθε ανθρώπου, τις στιγμές που το επιζητούμε βουτάμε στο βυθό της και αναγνωρίζουμε χρώματα που ποτέ δεν ξέραμε πως είχαμε δει, μπαίνουμε σ’ ένα παράλληλο σύμπαν που η καρδιά πλέον δεν αγγίζει κ δεν πληγώνεται, μόνο κρατά ότι την ωθεί στα μακρινά της ταξίδια...

Η ταυτότητα του έργου:

Nuovo Cinema Paradiso
Italia/Francia 1988, 123' (155' αυθεντική κόπια) - Δράμα
Σκηνοθεσία: Giuseppe Tornatore
Cast: Philippe Noiret, Jacques Perrin, Salvatore Cascio, Marco Leonardi, Leo Gullotta, Enzo Cannavale, Pupella Maggio, Agnese Nano
Παραγωγή: Cristaldifilm, Les Films Ariane
Πρεμιέρα: 17 Νοεμβρίου 1988

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου