Περί Αριστείας !!!

 

Βάδισε μόνος του στην πρωτεύουσα…. ορφανός από πατέρα και από μάνα …στάθηκε πατέρας όμως ο ίδιος για τα 4 αδέρφια του, που έμειναν πίσω στο χωριό ….τα στήριξε με όλη του την ψυχή και τα βοήθησε να βρουν το δρόμο τους….

 

Ορφανά παιδιά του Εμφυλίου…. χωρίς ατζέντηδες και μεγάλα τζάκια ….

 

Οι σκληρές εξετάσεις μονόδρομος για την επιβίωση ...άλλοι διορίζονταν αμέσως με “μπάρμπα στην Κορώνη” στα Υπουργεία και στις τράπεζες και άλλοι πάλευαν με τα βιβλία κάτω από τη λάμπα ....

Και όμως νάτος εδώ ..... λεβέντης τα κατάφερε :

 

ο Πρώτος ανάμεσα στους Πρώτους … ο ΑΡΙΣΤΟΣ μεταξύ των ΑΡΙΣΤΩΝ ….

 

Η ασπρόμαυρη φωτογραφία εποχής δεν θα δείξει ένα ξεκούραστο νεανικό πρόσωπο, αλλά ένα πιο κουρασμένο …πολύ πιο ώριμο… μα τόσο σημαντικό για όλους όσους τον γνώρισαν και εξακολουθούν να τον συναναστρέφονται …

 

Στα διακριτικά του πρωτοετή δόκιμου της Σχολής Αξιωματικών της (τότε) Αστυνομίας Πόλεων, διακρίνεται η Αριστεία του, σαν Αρχηγού της Σχολής Αξιωματικών:

 

Τα δυο ασημένια επιρράματα με το αστέρι στις επωμίδες της στολής του …

 

Μια μοναδική και συνάμα τόσο τιμητική διάκριση του Άριστου Αξιωματικού μεταξύ των Αρίστων συναδέλφων του …

 

Ναι, είναι ο πατέρας μου…. ο τόσο λατρεμένος μας … δεν μπόρεσα και ίσως να μην καταφέρω ποτέ στη σταδιοδρομία μου ν’ αγγίξω το μεγαλείο και τα χαρίσματα του ……

 

Δεν κρύβω, ότι έδωσα και εγώ τον όρκο του Έλληνα Αξιωματικού … άλλαξα πορεία στη συνέχεια…. συγκέντρωσα ακαδημαϊκούς τίτλους σπουδών περίσσιους για κάποιους, αλλά αυτό τον Άνθρωπο δεν μπόρεσα να τον φτάσω ακόμα …

 

Πρέσβευσε με τη διοίκηση του …. με το παράδειγμα του κυρίως, την Αριστεία ως Στάση ζωής….. την έκανε βασική κινητήριο δύναμη και έδωσε χρώμα στη ζωή του και στη δική μας ζωή….

 

Η αγάπη του στο Σύνταγμα & τους Νόμους, που τόσο συνειδητά υιοθέτησε σαν στάση ζωής και δεν δίστασε ποτέ να μου μεταδώσει με το ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ του, φαντάζοντας τόσο ΜΕΓΑΛΟΣ και ΑΞΙΟΣ στα μάτια μου, μου έδωσε και εξακολουθεί να μου δίνει τη δύναμη να συνεχίζω, ενάντια σε κάθε αντιξοότητα.

 

Ναι, γιατί η Αριστεία μας κάνει να προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι, να βάζουμε στόχους, να καινοτομούμε, να είμαστε δημιουργικοί, χρήσιμοι στην κοινωνία και τελικά ευτυχισμένοι.

 

Καιρός είναι να «πυροβολήσουμε» τους «βολικούς» μύθους καιροσκόπων και να παραδεχθούμε, ότι οι άριστοι και οι άριστες είναι αυτοί που δίνουν το κάτι παραπάνω στην Ομάδα, την Κοινότητα, την Κοινωνία.

 

Όσοι ψάχνουν άλλοθι για τη δική τους αδυναμία ή απροθυμία να διακριθούν σε κάτι, ήλθε η ώρα να σταματήσουν να διεκδικούν τις θέσεις που αξίζουν σε όσους μοχθούν, βάζουν στόχους, διδάσκονται από τις αποτυχίες, καταφέρνουν διακρίσεις και είναι διαθέσιμοι στην πρώτη γραμμή για να πάει ο τόπος βήματα μπροστά.

 

Και δυστυχώς τέτοια μικρά «ανθρωπάκια» συναντώ πολλά σήμερα … που καμώνονται και καυχώνται πως είναι «κάποιοι» σπουδαίοι και σοφοί….. και συνήθως κρύβονται πίσω από μια φτηνή «κομματική ταυτότητα» για να κρύψουν την γύμνια και την ημιμάθεια τους…..

 

Όμως η Αριστεία και η Αξιοκρατία είναι βασικοί και αλληλένδετοι πυλώνες της Δημοκρατίας, οι οποίοι εσχάτως μονοπωλούν το δημόσιο λόγο.

 

Η αριστεία στη γλώσσα μας σημαίνει - κυριολεκτικά- τη διάκριση στη μάχη άρα στην πράξη. Αξιοκρατία επίσης είναι η επικράτηση των ικανών, των αξίων, αυτών που αξίζουν περισσότερο.

Το κρισιμότερο σημείο όμως είναι με ποιο τρόπο περνάμε από την αριστεία στην επιλογή του αξίου, ώστε η διαδικασία να αποκτήσει πρακτικό περιεχόμενο.

 

Ελέγχοντας τη συνολική πορεία κάποιου τόσο στην ιδιωτική ζωή του όσο και στο δημόσιο βίο, θα αποδειχθεί ποιος είναι άξιος και ποιος είναι άριστος.....

 

Τους άριστους τους έχει ανάγκη η Δημοκρατία για να μπορέσει να λειτουργήσει αποτελεσματικά.

Η Δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα εξισωτικό στη βάση του, αλλά αριστοκρατικό στην κορυφή του, καθώς θα πρέπει – κατά την απλή σκέψη του γράφοντος - να κυβερνούν οι καλύτεροι, δηλ. οι άριστοι …… οι πιστοποιημένα άξιοι και αυτοί να καταλαμβάνουν τις θέσεις ευθύνης και να διοικούν….

 

 

 

Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου 2017

 

Διονύσιος Κ. Αναστασόπουλος