Κυριακή 13 Μαΐου 2018

Το ΦΩΣ που (ΔΕΝ) ΣΒΗΝΕΙ ...



Με την ευκαιρία πολλών δημοσιεύσεων για την σημερινή ημέρα της Μητέρας, θα ήθελα να παρουσιάσω (ξανά) μια "άγνωστη" για πολλούς ελληνική ταινία του 2000:

«Το φως που σβήνει»,
 
μια δραματική αφήγηση, που εστιάζεται στη βαθιά φιλική σχέση μεταξύ ενός φαροφύλακα και ενός παιδιού με προβλήματα όρασης, το οποίο όμως διαθέτει ένα εκπληκτικό ταλέντο στη μουσική και φυσικά στην μητέρα του. Το σενάριο είναι εμπνευσμένο από την αληθινή ιστορία ενός μικρού μουσικού με πρόβλημα όρασης, όταν κέρδισε το μουσικό βραβείο:
 
«θα βλέπω μέσα από τη μουσική».
 
Η ταινία αυτή επαναφέρει μια απρόσμενη διάσταση στις ελληνικές παραγωγές.
 
Οριοθετεί ένα είδος κυνηγιού: κυνηγώντας το φως (ή αλληγορικά την αγάπη) σημαίνει:
 
κυνηγώ την ελευθερία μου;
 
και αν

 το φως (ή η αγάπη) χάνεται σταδιακά σημαίνει χάνω σταδιακά και την ελευθερία μου;
 
Όμως η αγάπη, η μεγάλη αγάπη για τη ζωή μπορεί να απελευθερώσει ότι η φύση στερεί;

 Η κίνηση των σωμάτων, το ηλιοβασίλεμα, ο παφλασμός των κυμάτων είναι κάτι οικείο που δεν μπορεί να χαθεί τόσο εύκολα...δουλεύω νοητικά όχι το τυχαίο, αλλά το ιδεατό και συνθέτω την γοητεία της αισιοδοξίας και ενός νέου κόσμου, όχι πια σκοτεινού και αφιλό-ξενου, αλλά πιο ζεστού και φωτεινού...!
 
Τα σύνορα του κόσμου (μου) αλλάζουν...μεταβάλλονται, αλλά ποτέ δεν χάνονται....!
 
Ζωή που συνεχίζεται και ΑΓΩΝΑΣ συνάμα...η ΖΩΗ είναι εδώ...Το πραγματικό ΦΩΣ δεν μπορεί ποτέ να νικηθεί ποτέ από το σκοτάδι..λάμπει πάντα και καθοδηγεί τον άνθρωπο...τον βασανισμένο, απογοητευμένο άνθρωπο σε μια δυνατή μορφή...ένας ύμνος στην ελεύθερη και αγωνιστική πτυχή της ζωής και της αναζήτησης...
 
Ο άνθρωπος εξυψώνεται σε μια μεγαλειώδη μορφή...ορίζει την ζωή του...μέσω της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ που ξεπερνά τα όρια μιας μικρότητας και βολέματος ..περισσότερο ΦΩΣ λοιπόν από συν-ανθρώπους που είναι κοντά μας ..το αγαπούν ..το πρεσβεύουν και το ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ......
 
Η ΜΑΝΑ …αυτή η μάνα που μόνη παλεύει απέναντι σε τόσα μέτωπα ανοικτά με αξιοπρέπεια, θα πρέπει να είναι και το παράδειγμα μάνας: αγωνίζεται και αγωνιά για την επιβίωση τους....δίνει παράσταση ζωής κρύβοντας προσεκτικά τα διαλυμένα κομμάτια της ...
 
Tο φως φαντάζει για τον μικρό βιολιστή (και για κάθε επίδοξο " βιολιστή"), σαν ένα παιγνίδι χωρίς κανόνες…ενώ η χαρά του φωτός είναι δεδομένη για τους πιο πολλούς από εμάς...όπως και η σχέση με την μάνα !
 
Για άλλους όμως σαν τον μικρό Βλαδίμηρο μετουσιώνεται σε μια ιδέα που είναι αδύνατον να γίνει αντιληπτή, χωρίς μια άκρατη φαντασία……και αυτό είναι το πιο σημαντικό: το φως γίνεται τότε το παν – ένα φως που δεν μπορείς να δεις, αλλά μπορείς.... να αισθανθείς…όπως ακριβώς και η αληθινή αγάπη !!!
 
Αυτό(ή) είναι που σε κάνει να νιώθεις πιο όμορφα…!
 
ΕΠΕΤΡΕΨΕ στον εαυτό σου να το(την) ανακαλύψει………όπως ακριβώς και ο μικρός πρωταγωνιστής της ταινίας...!
 
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ:
 
Ο μικρός Βλαδίμηρος Γολοσίνσκι πριν επιλεχθεί να πρωταγωνιστήσει στην ταινία, ήταν πλανόδιος μουσικός και έπαιζε βιολί συνοδευόμενος από τη μητέρα του σε ταβέρνες - ένα πολύ σκληρό νυχτοκάματο για ένα ανήλικο παιδί και μια μόνη στη ζωή γυναίκα - για να μπορέσει να επιβιώσει.
Μια μάνα σήμερα παίρνοντας - λόγω διάφορων συνθηκών ή συγκυριών - την απόφαση να ζήσει μόνη με το(τα) παιδί(ά) της με φόντο την γκρίζα ερημιά ενός τόπου, που μοιάζει ξεχασμένος από Θεό για τους αδύναμους απέναντι στους ισχυρούς του χρήματος, επιβεβαιώνει συνεχώς την αγωνία όλων μας απέναντι στον κόσμο.
 
Χρειάζεται την στήριξη κάποιου, κι αυτός θα πρέπει να κάνει τα πάντα για να τη βοηθήσει, ακόµα κι αν χρειαστεί να προκαλέσει όλη αυτή την βαρβαρότητα, που την απειλεί εναντίον του. Όμως σε αυτό τον κόσμο πολλές φορές χρειάζεσαι χρόνο για να ξεχωρίσεις τους φίλους από τους εχθρούς....
Απομονωμένοι σε έναν κόσµο δίχως νόµους ή καλύτερα με τον νόμο του πιο ισχυρού, οι δυό τους θα έρθουν αντιµέτωποι µε το παρελθόν, τις προσωπικές τους αξίες και τον ίδιο τους τον εαυτό, σε μια πάλη µε απροσδόκητες συνέπειες.
 
Και σ΄αυτήν την πάλη υπάρχουν άνθρωποι που θα προτιμήσουν να πονέσουν τον άλλο με την αλήθεια, παρά να βλέπουν τον αγαπημένο τους να ζει με την ψευδαίσθηση του ψέματος. Ναι, αυτοί οι άνθρωποι που διακρίνουν το δίκαιο από το άδικο … που προσφέρουν μια αντικειμενική θέαση, χωρίς να μεροληπτούν….που συνεχίζουν αδιάκοπα να σας αποδεικνύουν την αγάπη και την εκτίμηση που σας έχουν.
 
Άνθρωποι με αξιοπρέπεια και αρχές που ξέρουν πότε να αποχωρήσουν και πότε να συνεχίσουν, πότε κέρδισαν και πότε έχασαν. Άνθρωποι μαχητές που ξέρουν πως να δίνουν, να νοιάζονται και να αγαπούν, χωρίς να πνίγουν ή να καταπιέζουν.
 
Άνθρωποι που ξέρουν την αίσθηση που αφήνει η απώλεια, ο πόνος, η προδοσία, το ψέμα, η απόγνωση και δε θα ήθελαν ποτέ να γίνουν αιτία για κάτι από αυτά πάνω σας…. Άνθρωποι που οι ψυχές τους ποτίστηκαν χρόνια με δάκρυα θάλασσας και δε θα πάψουν ποτέ να υπάρχουν μέσα από αυτά…
 
Πολλές φορές θα θέλαμε μέσα στη νύχτα αυτούς που αόρατοι και αφανείς, ανοίγουν τις χαραμάδες της σκέψης και φωτίζουν την απόγνωση μας….αυτοί που σιωπηλοί και αθόρυβοι, μπορούν να σε συντροφεύουν στις σκοτεινές ώρες της μοναξιάς σου.
 
Μα ναι... τους ευχαριστούμε για την ζεστασιά που μας έδωσαν…. Είμαστε ευγνώμονες σε οποιαδήποτε δύναμη τους έφερε κοντά μας…… Να ξέρουν,  ότι οι σκέψεις μας πάντα θα τους συντροφεύουν και μακάρι – σε όλη τους την ζωή - να τους προστατεύουν…..
 
Αυτή είναι η δική μας Buonanotte απέναντι τους….!!!


Υπόθεση:
 
Η ταινία διαδραματίζεται στη γραφική Χάλκη, όπου ένας δωδεκάχρονος ( ο Χρήστος Μυρισιώτης) ζει με τη χωρισμένη μητέρα του Ελένη. Ο μικρός χάνει την όρασή του, από μία σπάνια αρρώστια, αλλά αναπτύσσει μια ιδιαίτερη ακουστική ευαισθησία ικανή να ξεδιπλώσει το ταλέντο του στη μουσική. Στο πρόσωπο του γέρου Σουρσούμη, φαροφύλακα του νησιού βρίσκει κατανόηση και δημιουργείται μια βαθιά φιλική σχέση μεταξύ τους. Ο φαροφύλακας, αυτοδίδακτος μουσικός ο ίδιος, αντιλαμβάνεται το ταλέντο του μικρού και τον καθοδηγεί και στη ζωή, ως «πνευματικός δάσκαλος». Η μητέρα του αγοριού που είναι αντιμέτωπη με τη δύσκολη καθημερινότητα ενοχλείται από αυτήν την σχέση. Ωστόσο, ο ερχομός στο νησί μιας νέας δασκάλας θα αλλάξει το σκηνικό. Δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για τις ικανότητες του μικρού ήρωα και με δική της πρωτοβουλία ο μικρός λαμβάνει μέρος σε ένα μουσικό διαγωνισμό που διοργανώνεται στην Αθήνα.
 
Σκηνοθέτης Βασίλης Ντούρος/ Παραγωγός ΑΤΤΙΚΑ ΑΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ/ Σενάριο Δέσποινα Τομαζάνη.
Πρωταγωνιστούν: Αλέκος Αλεξανδράκης,Βίκυ Βολιώτη, Ελισάβετ Νασλίδου, Βλαδίμηρος Γολοσίνσκι Τσερνόφ,Δημήτρης Μαυρόπουλος,Μπάμπης Χατζιδάκης,Στέλλα Γιάννη,Άλκης Κούρκουλος.
Πρώτη προβολή 2000/ Διάρκεια 92 λεπτά/Γλώσσα Ελληνικά/ Μουσική Δημήτρης Παπαδημητρίου.


 
 
Κυριακή 13 Μάϊου 2018
 
Για την αντιγραφή
 
Διονύσιος Κ. Αναστασόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου